انسان بی شباهت به آب نیست…

اگر بخواهد زنده باشد و زندگی ببخشد
باید جریان داشته باشد…
باید پی برخورد با سنگ‌ها و سختی‌ها را به تنش بمالد…
باید شجاعت چشیدن گرم و سّرد روزگار را داشته باشد..

تا باران شود و بر جهان ببارد…
و گرنه کسی که تحمل سختی‌ها را نداشته باشد
همچون آب ساکنی است که صدایش به کسی آرامش نمی‌دهد
با دیگران که کنار نمی‌آید هیچ.
خودش راهم نمی‌تواند نجات دهد..!
مرداب می شود و می‌گندد…