✍
یا فاطمــہ الـزهــــرا

❁من فقط یڪ پارچہ ام … 
❁گل ،گلــــــے …
❁خال،خالــــــے.. 
❁راہ راہ.. 
❁براق یا …سادہ…

✥از هر نوعے ڪہ باشم فقط جسمــــــــت را مے پوشانم…

✥ تو، براے نگــــــاهت هم چادر ✥خریدہ اے؟ 
✥صدایـــــت چہ؟ 
✥صدایت چادریست؟ 

♡دلــــــــــــــــ ــها♡، دلها گاهے اوقات پوشیہ مے خواهند ، براے او چہ میڪنے؟

⇜من بہ تنهایے حجاب نیستم، من فقط اسمم چـــــــــادر است …
◥براے فاطمے بودنت چہ میڪنے◣؟!؟

ألـلَّـھُــــــمَــ ؏َـجــــــــــِّـلْ لِوَلــــــیِـڪْ ألــــــــــْـفـــــَـرَج

✍
پدرم دلواپسِ آینده‌ی خواهرم است، اما حتی یک‌بار هم اتفاق نیفتاده که با هم به کافی شاپ بروند، در خیابان قدم بزنند و گاهی بلند بلند بخندند.

خواهرم نگران فشار خون پدرم است؛اما حتی یک بار هم نشده خواسته هایش را به تعویق بیندازد تا پدر کمی احساس آرامش کند.

مادرم با فکرِ خوشبختیِ من خوابش نمی‌برد. اما حتی یک‌بار هم نشده که با من در موردِ خوشبختی‌ام صحبت کند و بپرسد: فرزندم چه چیزی تو را خوشحال‌ می‌کند؟

من با فکرِ رنج و سختیِ مادرم از خواب بیدار می‌شوم. اما حتی یک‌بار هم نشده که دستش را بگیرم، با او به سینما بروم، با هم تخمه بشکنیم، فیلم ببینیم و کمی به او آرامش بدهم.

ما از نسلِ آدم‌های بلاتکلیف هستیم.
از یک‌طرف در خلوتِ خود، دلمان برای این و آن تنگ می‌شود،
از طرف دیگر، وقتی به هم می‌رسیم، لال‌مانی می‌گیریم!
انگار نیرویی نامرئی، فراتر از ما وجود دارد که دهانمان را بسته تا مبادا چیزی در مورد احساس مان بگوئیم!
راستی چرا؟!!

✍
مراقب حرفهایمان باشیم

حرف هایی که میزنیم، دست دارند!
دست های بلندی که گاهی،
گلویی را می فشارند
و نفس فرد را مےگیرند…

حرف هایی که میزنیم، پا دارند!
پاهای بزرگی که گاهی جایشان را روی دلی می گذارند
و برای همیشه مۍمانند…

حرف هایی که میزنیم،چشم دارند!
چشم های سیاهی که،
گاهے به چشم های دیگران نگاہ مےکنند،
و آنها را در شرمی بیڪران فرو مےبرند…

پس . . .

مراقب حرفهایی که میزنیم باشیم
زیرا سنجیدہ سخن گفتن از سکوت هم دشوارتر است.

چرا نماز بخوانیم؟
می دانیم که جهان هستی را آفریدگاری است دانا و توانا، و تمام موجودات را به بهترین گونه آفریده و هر یک را از نعمتهای مورد نیاز آن برخوردار کرده است.
در بین همه موجودات، انسان را از نعمت خرد بهره مند ساخته، و به او قوه انتخاب و اختیار عطا کرده که می تواند به کمک آن راه نیک و بد را تشخیص دهد، و از زشتی ها بپرهیزد و خوبی ها را عمل کند و سعادت زندگی دنیا و پس از مرگ خود را تامین نماید.
و همگی می دانیم که هرگز نمی توانیم بطور کامل از عهده شکر و سپاس نعمتهای فراوان او برآییم، ولی، آیا هرگز اندیشیده ایم که چگونه می توانیم شکر این همه نعمت را بجای آوریم، و آیا تاکنون به این فکر بوده ایم که چگونه می توانیم، خدای بزرگ را سپاس گوییم و وظیفه انسانی خود را به انجام رسانیم، و فرمانش را اطاعت کنیم؟
نماز، توجه به نعمت های بیکران الهی و قدرت بی پایان اوست.
نماز، نزدیکترین شیوه ارتباط با خالق یکتا و جلوه ای از بندگی انسان در پیشگاه خداوند است.
نماز، عالیترین ذکر خدا، موجب آرامش و اطمینان قلبها، مایه صفای باطن و روشنی روح و روان است.
نماز حالت راز گویی نیاز طلبی انسان راه یافته است.
نماز، بسیج همگانی انسانهای وارسته در هر صبح و شام و در هر جماعت و جمعه است.
نماز، همچون نهر آبی است که انسان، روزی پنج مرتبه خود را در آن شستشو می دهد.
نماز، کارخانه انسان سازی و نمازگزار ثمره آن است.
نماز مقبول، انسان و جامعه را از کارهای زشت و ناپسند باز می دارد.
نماز، در بین واجبات، اهمیت بسیار دارد و نمازگزار نزد خداوند، دارای مقامی بس والاست.