چرا نماز بخوانیم؟
می دانیم که جهان هستی را آفریدگاری است دانا و توانا، و تمام موجودات را به بهترین گونه آفریده و هر یک را از نعمتهای مورد نیاز آن برخوردار کرده است.
در بین همه موجودات، انسان را از نعمت خرد بهره مند ساخته، و به او قوه انتخاب و اختیار عطا کرده که می تواند به کمک آن راه نیک و بد را تشخیص دهد، و از زشتی ها بپرهیزد و خوبی ها را عمل کند و سعادت زندگی دنیا و پس از مرگ خود را تامین نماید.
و همگی می دانیم که هرگز نمی توانیم بطور کامل از عهده شکر و سپاس نعمتهای فراوان او برآییم، ولی، آیا هرگز اندیشیده ایم که چگونه می توانیم شکر این همه نعمت را بجای آوریم، و آیا تاکنون به این فکر بوده ایم که چگونه می توانیم، خدای بزرگ را سپاس گوییم و وظیفه انسانی خود را به انجام رسانیم، و فرمانش را اطاعت کنیم؟
نماز، توجه به نعمت های بیکران الهی و قدرت بی پایان اوست.
نماز، نزدیکترین شیوه ارتباط با خالق یکتا و جلوه ای از بندگی انسان در پیشگاه خداوند است.
نماز، عالیترین ذکر خدا، موجب آرامش و اطمینان قلبها، مایه صفای باطن و روشنی روح و روان است.
نماز حالت راز گویی نیاز طلبی انسان راه یافته است.
نماز، بسیج همگانی انسانهای وارسته در هر صبح و شام و در هر جماعت و جمعه است.
نماز، همچون نهر آبی است که انسان، روزی پنج مرتبه خود را در آن شستشو می دهد.
نماز، کارخانه انسان سازی و نمازگزار ثمره آن است.
نماز مقبول، انسان و جامعه را از کارهای زشت و ناپسند باز می دارد.
نماز، در بین واجبات، اهمیت بسیار دارد و نمازگزار نزد خداوند، دارای مقامی بس والاست.