#شـــهادت قسمــت ما میشــد اے کـاش…

❌میتــرسم از خــودم زمـانی که؛
“دلِ مــادر خـودم” را میشــ‌‌‌‌‌‌‌‌ـ‌ـ‌کنم
و در عـین حـال بر احوالِ
“دلِ مادران #شهدا” گریـه میکنم…

❌میتــرسم از خـودم زمانی کـه؛
به نامحرم نگــاه میکنم!
و در عیـن حال هیات میروم
و بر امام حسین اشک میریزم
و از #شهدا دم میزنـم…
.
❌میترسـم از خـودم زمانی که؛
از اهل بیت و‌ شهدا دم میزنـم
و نمـازم اول وقت نیست…
.
❌میترسـم از خودم زمانی که؛
عاشق #شهادت هستم
و اخلاق و ادب ندارم…
تکلیف مدار نیستم…
.
❌میترسـم از خـودم زمـانی که؛
از #عشقِ امام خامنه ای دم میزنـم
و به حرف ها و خواسته هایشان بی توجهـم…
.
❌میترسـم از خـودم زمانی که؛
#چادر سر می کنم
ولی گفتگو بانامـحــرم برایم عادی شده…
.
❌میترسم از خـودم زمانی کـه؛
حرفـ هایـم با عملــم فرسنـگ ها فاصله دارد…
باید قتلگاهی رقم زد؛
باید کشت!!
منیت را
تکبر را
دلبستگی را
غرور را
غفلت را
آرزوهای دراز را
باید از خود گذشت!
باید کشت نفس را…
#شهادت درد دارد!
دردش کشتن لذت هاست…

امان از #نفس توجیه گر

ماه رمضان، بهار آشنایی است؛ بهار دوستی که سر زده است دوباره؛ فرصتی که می شود همه استعدادهای عرفانی را کشف کرد؛ بهاری که می شود در آن، زندگی را دوباره از سر گرفت و زندگی را نه از کرختی بیدار شدن پس از طلوع آفتاب، زندگی را نه با قرآن های روی تاقچه یا کنار اسفند برای بدرقه یا استقبال، بلکه زندگی را با قرآن هایی در دل، قرآن هایی زیر لب، قرآن هایی که در ثانیه هامان تزریق می شوند، از سر بگیری

روزه در ادیان الهی روزه از آن واجباتی است که در تمام ادیان الهی به عنوان یک رکن اصلی به شمار آمده است. علاوه بر ادیان الهی مثل اسلام ، مسیحیت و یهودیت در طوایف دیگر که جزء ادیان الهی نیستند مانند بت‌پرستان هند نیز این امر وجود دارد؛ هرچند در جزئیات و کیفیت گرفتن روزه تفاوت­هایی وجود دارد. قرآن کریم در این خصوص می‌فرماید : «یا اَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَّلَکُمْ تَتَّقٌون» ؛ ای کسانی که ایمان آورده اید، روزه بر شما نوشته شد، همان گونه که بر کسانی که قبل از شما بودند، نوشته شده، تا پرهیزگار شوید. علامه طباطبایی می فرماید: از آیه شریفه «کما کتب علی الذین من قبلکم» بر می آید که بر ادیان آسمانی گذشته نیز روزه واجب بوده است، هرچند در تورات و انجیلی که امروز در دست یهودی ها و مسیحی ها است، چیزی که دلالت بر وجوب روزه نماید نیست و فقط روزه را بزرگ شمرده و ستوده اند، ولی در عین حال در سال چند روزی را به شیوه های مختلف روزه می گیرند. علامه طبرسی مفسر بزرگ قرآن نیز بر وجوب روزه در میان همه ادیان تصریح می کند و می نویسد: روزه در میان انبیا و امت آنان همواره از زمان آدم تاکنون مورد توجه بوده است.

روزه در ادیان ابتدایى روزه در ادیان ابتدایی و در میان بومیان و قبایل ابتدایى تقدّس داشته است. از جمله مراسم های قبایل بومى آمریکا پرهیز از خوردن غذا بود. آنها بر این باور بودند که روزه گرفتن در کسب هدایت و راهنمایى از روح اعظم موثر است. نزد بسیارى از اقوام کهن نیز، پرهیز از خوردن و آشامیدن یکى از ابزار ندامت به درگاه خداوند (یان) و به عنوان فدیه و کفاره گناهان بوده است. مردم کهن مکزیک نیز امساک از خوردن غذا را به عنوان کفاره گناهان به جا می‌آوردند و مدت آن از یک روز تا چند سال متفاوت بود. پارسایان آن ها براى رفع مصیبت ها و بلاهاى همگانى، ماه ها از خوردن غذا خوددارى مى کردند.

در مصر کهن نیز پس از مرگ پادشاه، رعایاى او روزه مى گرفتند و از مصرف گوشت، نان، گندم، شراب و هر تفریحى پرهیز مى کردند. آن ها حتى از استحمام، تدهین (مالیدن روغن به موى سر) و بستر نرم هم خوددارى مى کردند

روزه در آیین یهود: در کتاب هاى عهد عتیق، از روزه داشتن انفرادى افرادى هم چون داود، عزرا، الیاس، دانیال و دیگرانسخن گفته شده است حضرت موسی (علیه‌السلام ) نیز پیش از دریافت الواح عهد از یهوه، چهل شبانه‌روز در کوه سینا روزه گرفت و از خوردن و آشامیدن پرهیز کرد. همچنین درتورات آمده است که خداوند به یعقوب نبی (علیه‌السلام ) فرمود : «فجعلک صائماً وَ متواضعاً »؛ خداوند ترا خاضع و روزه‌گیر ساخت. همه این شواهد بیانگر آن است که روزه درمیان یهودیان وجود داشته است و به آن توجه ویژه ای می­شده است.

روزه در آیین مسیحیت: در کتب مقدس مسیحیان نیز به وجوب روزه تصریح شده و روزه داری مورد ستایش قرار گرفته است. و در انجیل به روزه گرفتن حضرت مسیح (علیه السلام) به مدت چهل شبانه روز اشاره شده است.روزه مشهور مسیحیان چهل روز و پیش از عید فصح(پاک) است.

روزه در اسلام: در دین اسلام نیز از روزه به عنوان یکی از واجبات الهی نام برده شده است. در چندین آیه از قرآن، دستور روزه گرفتن در ماه رمضان و بسیاری از احکام مربوط به آن آمده است.در آیات دیگری نیز دستور روزه گرفتن به عنوان کفّاره برخی گناهان ذکر شده است.

یا علی جان تو مارا سروری…