شیـطان اندازه یک حبّـــه قند اســــت . . .

گاهی می افتـــد تـــوی فنجـــانِ دلِ مــــا . . .

حل مــی شود آرام آرام . . .

بی آنکـه اصلا ً ما بفهمیـم . . .

و روحمـان سـر می کشد آن را . . .

آن چای شیــریـن را . . .

شیـطان زهـرآگیــن ِ دیــریــــن را . . .

آن وقـت او،

خـون مـــی شـــود در خـــانه تن . . .

مـی چرخـد

و مـــی گـردد و مـی مـانـد آنجـا

او می شــــود مـن


* اعوذ بالله من نفسی *

سالهای دفاع مقدس رزمنده ها و خیلی از نوجوان ها که با التماس و دست بردن در شناسنامه ها خود را به خط مقدم جبهه ها می رساندند دلیلی جز عشق نداشت و حالا در سال های اخیر که مدافعان تا آن طرف مرزها و تا عراق و سوریه می روند نیز فقط به عشق شهادت است.

حالا با گذشت سال ها از دفاع مقدس، در حصار امن مرزهای کشور با کیلومترها فاصله از میادین جنگ، در قلب ایران در یکی از خیابان های بالاشهر تهران اگر عاشق شهادت باشی به معشوق خواهی رسید.

و تنها راه وصال این عاشق و معشوق در جهاد اکبر است در تهذیب و تزکیه نفس در گرو اعمال و انتخاب مسیرهایی که رفته می شود و نمی شود در سبک زندگی اسلامی است همانگونه که خداوند میفرماید: قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى(آیه 14 سوره مبارکه اعلی)

حضرت امام خامنه‌ای مدظله العالی :

«رهبر انقلاب: این حرف من نیست، حرف یک رزمنده‌ی همدانی* است که اگر چنانچه از سیم خاردار میخواهی رد بشوی، اوّل باید از سیم خاردار نفْست عبور کنی. وقتی گرفتار خودمان هستیم، نمیتوانیم کاری انجام بدهیم؛ این را آنها به ما یاد دادند؛ این را آن جوان 20 ساله یا ٢5 ساله‌ی رزمنده به ما تعلیم داد، از آنها یاد گرفتیم؛ این یک ثروت عظیم است.» 95/12/16

*رزمنده‌ی همدانی: شهید علی چیت‌سازیان؛ فرمانده اطلاعات علمیات لشگر انصارالحسین همدان؛ نقل شده توسط شهید حاج علی خوش‌لفظ در کتاب «وقتی مهتاب گم شد».

فقط در زبان فارسیه که میشه 19 تا فعل رو کنار هم گفت:
داشتم
میرفتم
دیدم
گرفته
نشسته
گفتم
بذار
بپرسم
ببینم
میاد
نمیاد
دیدم
میگه
نمیخوام
بیام
بذار
برم
بگیرم
بخوابم
نه فاعلی نه مفعولی نه قیدی نه صفتی!
یکی بخواد اینو به انگلیسی ترجمه کنه رباط صلیبی مغزش پاره میشه

???

دخترها ؛
بی‌دلیل بابائی نشده‌اند
دخترها می‌دانند که هربار دلشان
از نامردی‌های “دنیا” بگیرد
دستی ایمن و مردانه
به‌ دور از حسِ نیاز
روی سرشان نوازش می‌شود
که جز “عشق” عطر دیگری ندارد

ای رزمنده قرار بود راهت ر ا ادامه دهیم ….

اما ببخش مرا که قدری املایم ضعیف است….

ومن اکنون راحت را ادامه میدهم..

ای فرزندان آسمانی!

ای گمنامان زمین

شما ذخیره های پایان ناپذیر انقلابید.

هیچگاه از ارزشتان کاسته نمیشود.