حجة الاسلام قرائتی:
بعضى هستند وقتى به آدم مى ‏رسند، آدم را خُرد مى‏ كنند. در تمام طبقات هم هستند.

اول طلبگى به خانه حجه الاسلام‏ ها مى ‏رفتم تا آن‏ها را ببينم، مى‏ گفتند: آقاى قرائتى چه مى ‏خوانى؟ مثلًا مى ‏گفتم فلان كتاب، مى ‏گفتند: بگو ببينم «اشترتن» چه صيغه ‏اى است؟

خب نمى ‏دانستم و گيج مى‏ شدم. دو سه لغت قلمبه از من مى‏ پرسيدند، مى ‏گفتند: پسر عموى زن برادر خواهر زن اگر همسرش مرده باشد بعد با زن دايى وصلت كند، نوه‏ ى خاله‏ اش محرم است يا نامحرم‏؟

من را گيج مى ‏كردند، بعد من خیت شده بيرون مى ‏آمدم. الآن هنوز هم در تمام وجودم بغض آن آخوندها را دارم.

بابا تو مسلمان هستى؟
من طلبه كه به خانه‏ ات آمده ‏ام ادب داشته باش.
معناى ادب اين است كه براى مهمانى كه برايت مى‏ آيد احترام قائل شوى.
تو من بچه طلبه را خیت مى‏ كردى.

گاهى وقت‏ها موتور مى‏ خرد و بعد حال همه‏ ى بچه ‏ها را مىذ‏گيرد.
ماشين مى‏ خرد و پز مى ‏دهد.
و لذا حديث داريم، امام صادق (ع) فرمود:
حاضر هستم دست در دهان مار بكنم ولى دست جلوی آدمى كه تازه به چيزى رسيده، دراز نكنم.

آدمى كه تازه به چيزى رسيده است، سعى مى‏ كند نيش بزند، تا مى‏ بيند كسى ترقى كرد، به او نيش مى‏ زند كه مثلًا پسر مشت عباس را مى ‏گويى؟ بله، مادرش زمانى مى ‏آمد منزل ما و لباس‏ مى‏ شست، ما هم كمكى به او مى‏ كرديم ولى خب حالا ديگر مهندس شده است.

يعنى نمى ‏تواند تحمل كند كه مهندس شده است. بالاخره مى ‏گويد: خاله‏ اش لباس شوى خانه‏ ى پدر بزرگم بود.

اين تحقيرها نشانه ‏ى اين است كه دارد ازحسادت مى ‏تركد.