???? قرآن داستان‏ بهشت آدم را مطرح كرده و لى هرگز نگفته كه شيطان يا مار حوّا را فريفت و حوّا آدم را. قرآن نه حوّا را به عنوان مسؤول اصلى معرفى مى‏كند و نه او را از حساب خارج مى‏كند.

قرآن مى‏گويد: به آدم گفتيم خودت و همسرت در بهشت سكنى گزينيد و از ميوه‏هاى آن بخوريد. قرآن آنجا كه پاى وسوسه شيطان را به ميان مى‏كشد ضميرها را به شكل «تثنيه» مى‏آورد، مى‏گويد «فَوَسْوَسَ لَهُمَا الشَّيْطانُ‏» شيطان آن دو را وسوسه كرد «فَدَلَّاهُما بِغُرُورٍ» شيطان آن دو را به فريب راهنمايى كرد «وَ قاسَمَهُما إِنِّي لَكُما لَمِنَ النَّاصِحِينَ‏» يعنى شيطان در برابر هر دو سوگند ياد كرد كه جز خير آنها را نمى‏خواهد.

به اين ترتيب قرآن با يك فكر رايج آن عصر و زمان كه هنوز هم در گوشه و كنار جهان بقايايى دارد، سخت به مبارزه پرداخت و جنس زن را از اين اتهام كه عنصر وسوسه و گناه و شيطان كوچك است مبرّا كرد.

مجموعه آثار شهيد_مطهري (نظام حقوق زن در اسلام)، ج‏19، ص: 32